به نقل از «فرارو»

خواهر و برادر‌ها گاهی از والدین یا همسرمان هم مهم‌تر هستند

تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۱۷۲۸۰

آنجلا چن روزنامه‌نگار و نویسنده، آتلانتیک— کارلیتا گی با پنج خواهر و برادر خود بزرگ شد، سومین فرزند بود و دومین دختر از سه دختر خانواده؛ او وجوه تمایز خانواده‌های پرجمعیت و قرار‌گرفتن درر‌معرض شخصیت‌های گوناگون در این خانواده‌ها را بسیار دوست داشت. اگرچه پس از ترک زادگاهش کمتر اعضای خانواده‌اش را می‌دید، مراجعه به درمانگر در سن سی‌و‌سه‌سالگی وقتی گی دستیار اجرایی شرکتی در نیویورک بود به او کمک کرد تا بفهمد «هنوز هم چقدر خواهر و برادرهایش می‌توانند پناهگاه امنی برای او باشند»، دلیلش زمینۀ رشد و پیشینۀ مشترک آن‌ها بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مشخصاً، آن‌ها از جمله معدود افرادی بودند که می‌توانستند بفهمند بزرگ‌شدن یک دورگه در منطقۀ «عمدتاً سفیدپوست» مینه‌سوتا چه حسی دارد. او می‌گفت وقتی تلاش می‌کرده چگونگی شکل‌گیری هویت نژادی خود را بفهمد «دیدگاهم این بود که ̓شاید تنها هستم̒»، اما با گذشت زمان متوجه شد که خواهر و برادرهایش می‌توانستند هم آن تجربۀ کلی و و هم نقش و تأثیرش بر خانواده را درک کنند. گی می‌گفت: «اگر کسی باشد که بتواند تجربۀ من را عمیقاً درک کند قطعاً خواهر و برادرهایم هستند».

همه مثل گی پنج خواهر و برادر ندارند، اما ۸۲درصد کودکان آمریکایی حداقل یک خواهر یا برادر دارند. دو مرحلۀ متمایز در روابط معمول خواهر و برادری وجود دارد. در مرحلۀ اول، ارتباط فرزندان درون نظام خانواده نهادینه می‌شود که به‌وسیلۀ والدین شکل می‌گیرد. در مرحلۀ بعدی فرزندان به‌تدریج مستقل می‌شوند، سرانجام خانه را ترک می‌کنند و زندگی خود را می‌سازند. در این سال‌های بعدی است که پیوند میان خواهر و برادر‌ها ترکیب جالبی پیدا می‌کند، به این صورت که هم غیراختیاری است (کسی خواهر و برادر‌های خود را انتخاب نمی‌کند) و هم اختیاری (دور‌شدن از خواهر وبرادر‌ها معمولاً کمتر از طلاق از همسر یا جدایی از والدین نگران‌کننده است).

به‌عبارت‌دیگر، خواهر و برادر‌ها زمانی به‌اجبار در کنار هم قرار می‌گیرند و بعد ناگهان این اجبار از میان می‌رود. استقلال بزرگ‌سالی، زمانی که دیگر این نزدیکی ضروری نیست و تعهدات کاهش می‌یابند، فرصت‌هایی را فراهم می‌کند تا خواهر و برادر‌ها روابط گذشتۀ خود را بازسازی و ترمیم کنند یا کنارشان بگذارند، در نقش‌های دوران کودکی‌شان گیر بیفتند یا از آن‌ها رها شوند.

اگر فقط یک چیز باشد که بیشتر مردم فکر می‌کنند در‌بارۀ روابط خواهر و برادری می‌دانند، همان تأثیر ترتیب تولد است. متخصصینی که برای نوشتن این مقاله با آن‌ها صحبت کردم می‌خواستند این باور غلط را اصلاح کنند: این موضوع افسانه‌ای بیش نیست. فراموشش کنید. مهم نیست چند کودک در پست‌های تیک‌تاک خود از «سندرم فرزند میانی» می‌نالند، ترتیب تولد آن‌قدر‌ها هم بر شخصیت افراد تأثیر ندارد.

اما حتی اگر ترتیب دقیق تولد فرزندان اهمیتی نداشته باشد، خواهر و برادر‌ها تأثیر عمیقی بر زندگی یکدیگر دارند. بنا‌بر اظهارات شان وایتمن، متخصص رشد دورۀ نوجوانی و استاد دانشگاه ایالتی یوتا، در سال‌های نوجوانی، خواهر و برادر‌ها به‌اندازۀ همسالان، و خیلی بیشتر از والدین، در جهت‌دهی به تصمیماتی مانند نوشیدن مشروبات الکلی یا مصرف مواد مخدر مؤثرند.

بر‌اساس یکی از مطالعات، آزمودنی‌هایی که قبل از بیست سالگی در روابطشان با خواهر و برادرهایشان دچار کشمکش یا بی‌مهری شده بودند، در پنجاه سالگی بیشتر در معرض افسردگی بودند. در‌هر‌حال، شایان ذکر است که بیشتر پژوهش‌ها روی خانواده‌هایی با دو فرزند با تفاوت سنی کمتر از پنج سال انجام شده و به فاصله‌های سنی بیشتر و خانواده‌های بزرگ‌تر توجه کمی شده است.

متخصصان همچنین به عامل دیگری اشاره کرده‌اند که تأثیر زیادی بر روابط خواهر‌وبرادر‌ها دارد و امکان مسموم‌کردن این تعامل را در خود دارد: تبعیض والدین. کاترین جیوزبری کانگر، استاد مطالعات خانواده در دانشگاه کالیفرنیا در شهر دیویس، با جفت‌های خواهر و برادر، از زمانی که کلاس نهم بوده‌اند، به‌صورت با هم و جدا از هم، مصاحبه‌هایی داشته است؛ اکنون آن‌ها بزرگ‌سال‌اند.

طی این مصاحبه‌ها، کانگر متوجه شد که خواهر‌وبرادر‌ها به خاطر می‌آوردند که چه‌کسی علایق مشترک بیشتری با مادر داشت و چه کسی بیشتر با پدر توپ‌بازی می‌کرد. رفتار متفاوت بر‌اساس سرگرمی‌های خاص یا نیاز‌های قابل‌درک، مثلاً نیاز یکی از فرزندان به کمک اضافی برای انجام تکالیف، مشکلی نداشت، اما کانگر به من گفت: «اگر فرزندان احساس می‌کردند که پدر یا مادر یا هردوی آن‌ها نسبت به یکی از خواهر یا برادر‌ها تبعیض قائل می‌شوند، می‌توانستید بروز کشمکش یا تنش را در ارتباط ببینید».

احساس رنجش ناشی از تبعیض پیش‌از سنین نوجوانی به اوج خود می‌رسد. وقتی کودکان وارد دبیرستان می‌شوند، استقلال بیشتری به دست می‌آورند، وقت بیشتری را با دوستانشان می‌گذرانند و کمتر تحت نظارت والدینشان هستند. در این زمان، ماهیت اختیاری روابط خواهر و برادر‌ها به‌تدریج خود را نشان می‌دهد و بنا به گفتۀ نیکول کمپیونه-بار، روان‌شناس دانشگاه میسوری: «برای حفظ رابطه درواقع باید تلاش کنید». اتفاقات این دوره مبنای کیفیت روابط خواهر و برادر‌ها در بزرگ‌سالی است.

در مورد میمی گونزالس ۲۷ساله، که مجری پادکستی با موضوع میرایی و سوگ است، رویداد تکان‌دهنده‌ای در دوران بحرانیِ نوجوانی رابطۀ او با خواهر بزرگ‌ترش، اِمِنی، را تغییر داد. میمی گونزالس هم مانند کارلیتا گی متعلق‌به خانوادۀ پرجمعیتی، شامل پنج دختر از اِمِنی ۲۸ساله گرفته تا خواهری ۴ساله، است. وقتی میمی شش‌ساله بود، خواهر ناتنی او، اِمِنی، وارد زندگی‌اش شد. هر دو مو‌های فرفری و چهره‌ای کک‌مکی داشتند و اغلب افراد به‌اشتباه تصور می‌کردند آن‌ها دوقلو هستند. با وجود کشمکش دائمی، میمی و اِمنی خیلی با هم صمیمی بودند و بیشتر وقتشان را با بهترین دوستشان، مگان، می‌گذراندند.

هنگامی که دختر‌ها پانزده‌ساله بودند، مگان به‌سبب خودکشی درگذشت؛ اندوه حاصل از این فقدان فاصله‌ای میان میمی و اِمنی به وجود آورد. گونزالس به من گفت که اِمنی کم‌کم به انزوا پناه برد و، در مقایسه با گذشته، «فاصلۀ زیادی از دیگران گرفت».

در آن سال، اِمنی باردار شد. به گفتۀ گونزالس: «این موضوع دری را به‌روی ارتباط گشود». صحبت در‌بارۀ فرزندی که در راه بود بابی شد برای آغاز گفتگو‌های دیگر و بعد، کم‌کم، صحبت در‌بارۀ مگان و سایر از‌دست‌رفته‌ها و اینکه ارتباط میمی و اِمنی در آینده چگونه خواهد بود.

گونزالس گفت: «اکثر خاطرات مهم ما مربوط به زمانی است که کوچک‌تر بودیم، بیرون بازی می‌کردیم، به ساحل می‌رفتیم، اردو می‌رفتیم و مسئولیت‌های بزرگ‌سالی را نداشتیم. هردوی ما صراحتاً گفتیم که هنوز هم می‌توانیم کنار هم خاطرات خوبی بسازیم حتی اگر بعضی از افرادی که دوستشان داریم دیگر در بین ما نیستند. حداقل ما همدیگر را داریم و او دارد زندگی جدیدی را به دنیا هدیه می‌دهد. واقعاً داریم سعی می‌کنیم روی رابطه‌مان کار کنیم و تلاش می‌کنیم صمیمی‌تر باشیم».

کانگر اتفاق میان میمی و اِمنی را «بازتعریف سازوکار رابطه» می‌نامد: فرایندی که طی آن خواهر و برادر‌ها در سال‌های بعد زندگی‌شان دوباره دور هم جمع می‌شوند تا کیفیت پیوند‌های خود را دوباره ارزیابی و بازنویسی کنند. بچه‌ها، در دوران کودکی، والدین را مرکز خانواده می‌دانند، پس بازتعریف رابطه به تمرکز بر روابط میان خواهر و برادر‌ها به‌جای مرکزیت والدین و تغییر شیوۀ ارتباطی اشاره دارد.

اینکه چه کسانی احتمالاً رابطه‌شان را برقرار یا بازسازی می‌کنند به عوامل بسیاری بستگی دارد. بر‌اساس مصاحبه‌ها و نظرسنجی‌های انجام‌شده، یکی از مهم‌ترین عوامل پیش‌بینی‌کننده، محبت و صمیمیت میان اعضای خانواده است. ممکن است والدین از این موضوع شکایت داشته باشند که فرزندانشان زیاد با هم دعوا و مشاجره می‌کنند، اما دعوا و کشمکش نشانۀ تعلق‌خاطر فرزندان به هم است. اگر اعضای خانواده نسبت به هم بامحبت باشند، کشمکش‌های شدید لزوماً نشانۀ وجود مشکل نیست؛ درواقع روابطی که بی‌توجهی و بی‌اعتنایی بر آن‌ها حاکم است بیشتر جای نگرانی دارند.

با‌وجود‌این، کانگر معتقد است اکثر خواهر و برادر‌ها نوعی بازتعریف سازوکار رابطه را پشت سر می‌گذارند. میشل ون ولکام، روان‌شناس دانشگاه مونموث، به من گفت: «منظورم این نیست که اصلاً هیچ آدم چهل‌ساله‌ای وجود ندارد که با خواهر یا برادرش رقابت کند»، اما او فکر می‌کند که زمان و بلوغْ عوامل قدرتمندی برای از‌میان‌برداشتن موانع قدیمی هستند.

رویداد‌ها و تحولات مهم زندگی، مانند ازدواج، بارداری، تولد و مرگ، همگی می‌توانند موجب تغییرات اساسی در خانواده‌ها بشوند. اگرچه اکثر پژوهش‌ها در خصوص بازتعریف سازوکار رابطه بر احتمالات مثبت تمرکز داشته‌اند، این رویداد‌های بزرگ و استرس‌های مربوط به آن‌ها می‌توانند به دور‌شدن افراد از یکدیگر نیز منجر شوند. برای مثال، همان‌گونه که مگان گیلیگان، استاد مراحل رشد انسانی در دانشگاه ایالتی آیووا، بیان می‌کند هنگامی که خواهر‌وبرادر‌ها نیاز دارند گرد هم آیند و از یکدیگر مراقبت کنند، ممکن است رنجش‌های مبتنی بر تبعیضی که متخصصان اشاره کرده‌اند دوباره خود را نشان دهند.

در مورد میمی و اِمنی، درگذشت مگان ابتدا میان آن‌ها فاصله انداخت، اما بارداری اِمنی فرایند ارزیابی مجدد رابطه را به راه انداخت. به باور کانگر، تجربۀ مشترک جدید از‌جمله موارد رایجی است که این نوع ترمیم رابطه را شتاب می‌بخشد، برای مثال، فردی که اولین فرزند خود را به دنیا می‌آورد ممکن است از خواهر یا برادری که قبلاً صاحب فرزندانی شده نظر یا مشورت بخواهد.

به گفتۀ کارلیتا گی بیماری پدرش باعث شد رابطۀ میان او و برادر سی‌وشش‌ساله‌اش، که در مینه‌سوتا درمانگر است، عمیق‌تر شود. شش فرزند خانواده وقتی کم‌سن‌تر بودند با هم کنار می‌آمدند، ولی صمیمیت خاصی نداشتند. کارلیتا این‌طور توضیح داد: «همۀ خواهر و برادرهایم، همچنین والدینم، افراد بسیار حساسی هستند و فکر می‌کنم این حساسیت گاهی ما را وادار می‌کرد در روابطمان با یکدیگر محتاط باشیم و هیجاناتمان را بروز ندهیم».

پدر آن‌ها، پنج سال پیش از درگذشتش، با رایان، بزرگ‌ترین فرزند خانواده، هم‌خانه شد. برای کارلیتا حفظ ارتباط با والدینش همیشه کار سختی بود، اما حالا که رایان آنجا بود و به تلفن‌هایش جواب می‌داد می‌توانست بیشتر با والدینش صحبت کند. کارلیتا می‌گفت: «رایان از دادن اطلاعات راجع به احوالات والدینم ابایی نداشت و این خیلی مفید بود، چون در دو سالِ همه‌گیری کووید نمی‌توانستم به آن‌ها سر بزنم. این‌ها از آن دست موارد واقعاً مهمی هستند که دیگران می‌توانند در اختیارتان بگذارند. به‌دلیل زندگی در خارج‌از شهر، این راه ارتباطی برایم ارزش زیادی داشت».

رایان به یاد دارد که خبر‌های جدید مربوط به وضعیت پدرشان را به کارلیتا می‌داد و به گفتۀ او این راهی شد برای گفتگو در‌بارۀ زندگی، روابط و آرزو‌های خودشان. اکنون هر آخر هفته تلفنی باهم صحبت می‌کنند و خیلی وقت‌ها برای هم پیام صوتی می‌فرستند.

رایان پُلی است نه‌تنها میان کارلیتا و والدینش بلکه میان او و بخش‌های مختلف زندگی‌اش. دو سال پیش، رایان در نیویورک کارلیتا را ملاقات کرد و از آن زمان تاکنون او تنها عضو خانواده است که گربه‌ها و آپارتمان کارلیتا را دیده است. کارلیتا می‌گفت: «حالا دیگر آن گربه‌ها را ندارم، چون نزد همسر قبلی‌ام هستند و رایان وقتی آن‌ها را دید که تقریباً دو ماهشان بود. تأثیر زیادی روی من داشت. حسم این بود ̓خیلی خوشحالم که این کار را کردی̒. مثل نوعی سوگ است. وقتی کسی یا حیوانی را دیگر نداری، این‌که دیگران آن‌ها را دیده‌اند حس خیلی خوبی دارد».

کارلیتا داشت به چیزی پی می‌برد که بسیاری از پژوهشگران حوزۀ روابط خواهران و برادران بر آن تأکید دارند: اینکه برای بسیاری از ما روابط خواهر و برادری طولانی‌ترین رابطه‌های زندگی‌مان هستند. قبل‌از ملاقات با همسرمان (و پیش از بچه‌دار‌شدنمان) خواهران و برادرانمان را می‌شناسیم و پس از مرگ والدینمان هم این روابط ادامه دارد. ون ولکام، روان‌شناس دانشگاه مونموث، اظهار داشت: «همیشه به دانشجویانم می‌گویم تنها کسی که از ابتدا کنار من بوده خواهر‌م بوده است و نه دوستانم، همسرم و یا هیچ‌کس دیگری».

خواهران و برادران بخشی از پیشینۀ زندۀ هر فرد و شکلی از خاطرات ما هستند که بیرون از ما زندگی می‌کنند. در روابط طولانی، سوءتفاهمات و تجربیات بدِ دهه‌ها ارتباط روی هم جمع می‌شوند که موجب دلسردی و سرخوردگی در رابطه می‌شوند، پیوند بین خواهر و برادر‌ها هم مستثنی نیست و پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد. اما طول مدت و ماهیت متغیر رابطه حق انتخابی را به خواهر و برادر‌ها می‌دهد: اجازه دهند این پیشینه شکل رابطه‌شان را تعریف کند یا اینکه گذشته را مبنایی برای ساختن شیوۀ جدیدی از ارتباطشان قرار دهند.

منبع: ترجمان

منبع: فرارو

کلیدواژه: برادر و خواهر روانشناسی قیمت طلا و ارز قیمت موبایل روابط خواهر و برادر خواهر و برادر ها خواهر وبرادر ها خواهر یا برادر برادر ها خانواده ها بزرگ سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۱۷۲۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مستمری والدین شهدا افزایش یافت

مدیرکل پذیرش و امور اداری ایثارگران بنیاد شهید و امور ایثارگران با تشریح جزئیات افزایش حقوق ایثارگران گفت: مستمری والدین شهدا به ۱۵ میلیون تومان رسید. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، سید باقر سیدرضایی، مدیرکل پذیرش و امور اداری ایثارگران بنیاد شهید و امور ایثارگران گفت: در سال 1402 با تلاش و پیگیری رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران، معاونت توسعه بنیاد شهید و همکاری سازمان برنامه و بودجه، 35 هزار میلیارد ریال برای پرداخت پاداش پایان خدمت ایثارگران پیش‌بینی و تامین شد. این اعتبار در بهمن ماه 1402 در اختیار بنیاد شهید قرار گرفت و اداره کل پذیرش با استناد به تبصره سه ماده 40 قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران نسبت به شناسایی مشمولان این بخش اقدام کرد.

پرداخت پاداش پایان خدمت 16 هزار جانباز در سال 1402

مدیرکل پذیرش و امور اداری ایثارگران بنیاد شهید و امور ایثارگران با اشاره به روند پرداخت پاداش پایان خدمت ایثارگران گفت: اداره کل پذیرش و امور اداری ایثارگران به استناد تبصره سه ماده 40 و با توجه به آیین‌نامه‌ای که در سال 1401 تدوین و در 1402/12/28 اصلاح و به شماره 243461 به بنیاد شهید ابلاغ شد، موظف بود نسبت به بازنشستگی جانبازان حالتِ اشتغال اعم از مشمولین ماده 38 قانون جامع و تبصره یک قانون حالت اشتغال در صورت داشتن شرایط و با توجه به رای حالت اشتغالشان نسبت به پرداخت حقوق قانونی این گروه اقدام کند.

سیدرضایی ادامه داد: بنیاد شهید و امور ایثارگران توانسته بود در سال 1401 به مبلغ 30 هزار میلیارد برای 14 هزار و 407 نفر از جانبازان این کار را انجام دهد که منابع آن در اواخر سال 1401 تامین شد. تعدادی از این پرداختی‌ها به صورت منظم در سال 1401 و اوایل سال 1402 انجام پذیرفت. در سال 1402 نیز پاداش پایان خدمت 15 هزار و 996 نفر از جانبازان به مبلغ 31 هزار میلیارد ریال از محل اعتبار 35 هزار میلیارد ریال پرداخت شد.

پایان انتظار 37 ساله مادر شهید اسدپور در شیراز

مدیرکل پذیرش و امور اداری ایثارگران بنیاد شهید و امور ایثارگران در مورد پرداخت پاداش پایان خدمت شهدا نیز گفت: 245 شهید در سال 1401 بازنشسته شده بودند؛ ولی پاداش پایان خدمت آنها به ذی نفعان شان پرداخت نشده بود که با توجه به تامین اعتبار 780 میلیارد ریال، حقوق قانونی این عزیزان پرداخت شد.

سیدرضایی ادامه داد: اقدام ارزنده و مهم در سال 1402 پرداخت ذخیره مرخصی شهدا دستگاهی و یگان‌ها بود که از سال 1396 با ابلاغ قانون برنامه ششم توسعه هنوز پرداخت نشده بودند.

وی با اشاره به پرداخت 3 هزار و 290 میلیارد ریال به 3 هزار و 727 نفر از خانواده شهدا گفت: حقوق این گروه از خانواده شهدا به دلایل مختلف از جمله اینکه تکلیف قانونی مشخصی نداشتند چندین سال معوق شده بود که ما امسال با احتساب این مبالغ توانستیم 35 هزار میلیارد ریال در بخش پاداش ایثارگران برای گروه جامعه ایثارگری اعم از شهدا و جانبازان پرداخت کنیم.

واریز معوقه حق پرستاری سال 1401 به 113 هزار ایثارگر و اعمال افزایش ابلاغی ستاد کل نیروهای مسلح

مدیرکل پذیرش و امور اداری ایثارگران بنیاد شهید و امور ایثارگران با اشاره به پرداخت معوقه حق پرستاری مربوط به سال 1401 به مشمولان آن گفت: حق پرستاری معوقه مربوط به سال 1401 که برای فروردین و اردیبهشت سال مذکور اعمال نشده بود به میزان 38 درصد محاسبه و به تعداد 113 هزار و 765 نفر به مبلغ 1800 میلیارد ریال پیش بینی و در فروردین ماه سال جاری به حساب این عزیزان یعنی 113 هزار نفر واریز شد.

سیدرضایی افزود: همچنین به استناد ماده 38 و 39 قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران، این بخش از عزیزان که در دوران دفاع مقدس حضور داشتند یا شهدای مربوط به ترور بودند و مشمول ضوابط ابلاغی از طریق ستاد کل نیروهای مسلح هستند. ستاد کل نیروهای مسلح در سال 1402 افزایش هایی را انجام داده بود که متاسفانه به علت عدم تامین اعتبار در بخش بنیاد شهید، اقدامی اتفاق نیفتاده بود. با هماهنگی با مسئولان در پایان سال 1402 موفق شدیم این مبالغ را برای دو ماه بهمن و اسفند ماه تامین و پرداخت کنیم.

وی افزود: برای اینکه بتوانیم افزایش های سال 1403 را درست اعمال کنیم به استناد ابلاغیه ستاد کل نیروهای مسلح و برابر احکام ابلاغی به میزان 20 درصد برای شهدای حالت اشتغال و 10 درصد برای سایر گروه ها یعنی شهدای بازنشسته و همینطور جانبازان مشمول ماده 38 اعمال شد که در این خصوص مبلغی به میزان 2655 میلیارد ریال به تعداد 111 هزار و 949 نفر تامین و در فروردین ماه از بابت معوقه بهمن و اسفند پرداخت شد.

در سال 1403 مستمری والدین شهدا به 15 میلیون تومان رسید

مدیرکل پذیرش و امور اداری ایثارگران بنیاد شهید و امور ایثارگران گفت: اتفاق ویژه سال 1403 افزایش حقوق ایثارگران در فروردین ماه بود، موضوعی که در سال های گذشته معمولا اردیبهشت و خرداد ماه اعمال و پرداخت می شد. امسال با تدابیر رئیس جمهور، همکاری نهادها و دستور رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران و همراهی معاونت توسعه توانستیم افزایش حقوق ایثارگران را از همان فروردین ماه اعمال کنیم؛ به طوری که ما توانستیم برای مشمولین ماده 38 ،39 و 40 و مشمولین تبصره یک حالت اشتغال به میزان 20 درصد افزایش حقوق را اعمال و محاسبه و در حقوق فروردین ماه پرداخت کنیم.

سیدرضایی خاطرنشان کرد: همچنین سرانه مستمری والدین از 7 میلیون و 80 هزار تومان در سال 1403 به عدد 15 میلیون تومان رسید و این مبلغ در حقوق فروردین ماه اعمال شد. همچنین حق پرستاری 35 درصد افزایش پیدا کرد. خوشبختانه توانستیم حق پرستاری 138 هزار نفر از جامعه مشمول را افزایش دهیم. عددی که تحت عنوان سرانه در حال حاضر پرداخت می شود 7 میلیون و 166 هزار تومان است که برای این گروه پرداخت می‌کنیم.

انتهای پیام/